Elimde olsa evdeki tüm plastiklerden arınır evimi sadece ahşap, bambu gibi doğal malzemelerden ibaret hale getirirdim.
Bu Kaan'ın evi, onun evi de bizim gerçek evimiz gibi bir füzyon evi. Ahşap oyuncaklar tüm heybetleriyle dururken evin ana kahramanları plastik Lego'lar! Plastik namında tek sevdiğim şey sanırım bu legolar. Özellikle bir deneme yapmadım ama kırılmayıp rengi solmayıp çizilmeyip geçtiğim evladiyeliği torunluk oyuncaklar.
Ama bugün amacım Lego güzellemesi yapmak değil tam tersine ahşaba bir güzelleme yapmak. Öncelikle bir not. Söyleşilerde de hep altını çizdiğim gibi minimalist bir ev yukarda hayal ettiğim ev olmak zorunda değil. Açık renk duvarlar, doğal dokular minimalist evin Pinterest'teki temsilcisi ama benim bunun hayalini kurmamın nedeni minimalist değil de daha doğal olması. Yoksa eşyalarınızı isterseniz komple plastik türevi malzemelerden seçerek de minimalist olabilirsiniz.
Yine çokça söylediğim bir şey var ki o da minimalizm ya da sadeleşmenin insanı bir yerden sonra daha doğal yaşamaya götürmesi. Bizim evde ahşap büyük yer kaplıyor, sadece mobilyalarda değil oyuncaklarda da ahşabı tercih etmeye çalışıyoruz. Ahşap küpler, içinde zil vs olan ilk oyuncak setleri, yapbozlar, bloklar, üst üste dizilen halkalar... Ozan Beycim tabii abisinden ona kalanlarla mest oluyor. Kaan'a zaman içinde yayılarak aldığımız tüm oyuncaklar birden onun emrine amade oldu. (İçimde kalan bin liralık ahşap yürüme yardımcısını saymıyorum, bütçemizin çok çok üzerindeydi alamadık almadık). Kaan'ın bebekliğinde 1 yaş hediyesi bir ahşap arabaydı. Tekerlekli bir düzlem üzerinde 3 direk vardı, bunlara silindir, küp vs şeklinde parçalar takılıyordu. Kaan sıkılmadan aylarca oynadı onunla. parçaları eve dağıldı her gün bir yerlerden çıktı hangi aşamada kayboldu onu hatırlamıyorum ama :) Sanırım bir yerde unuttu. Ozan ise önünde ondan 4 yaş büyük birinin olmasının etkisiyle kah kendini abisinin 1,5 yaşından önce elini sürmediği legolarla oynarken buluyor kah bloklardan bir kule yapmaya çalışıyor.
Kaan'ın ise en ama en sevdiği oyuncakları ahşap bloklarla (aslında Jenga parçaları ama okuldan ağzı alışmış blok diyoruz evde) legoları. Genelde ikisini karıştırıp bir şeyler yapmayı seviyor. Son dönemde ise ona bir ev seti aldık. Oda, mutfak ve salon parçaları. Renksiz,sadece kumaştan yastıkları olan aslında sanırım hani çatılı şirin ahşap evlere konan mobilyalardan. Bizimki ya onları düz bir yere kurup içine lego adam koyuyor ya da legodan ev yapıp içini bunlarla döşüyor.
Benim (güvendiğim yerlerden alınmış) ahşap ürünleri tercih etmemin nedeni dayanıklı olmaları, doğal olmaları ve de sade olmaları (gerçi geçen hafta itibariyle Kaan deneysel davranmaya karar vererek ev eşyalarını boyadı!). Çok düğmeli, her yeri ayrı ses çıkaran plastik oyuncakları sevmiyorum. Çocuğum olmadan önce eğlenceli olduklarını düşünüp birkaç kez hediye olarak aldığım olmuştu ama sonradan bu oyuncakların fazla uyarıcı olduğunu deneyimledim. Minimalist annelik belki de bu ama oyuncakta da sadelik bence çocuğun bir oyuncağa daha fazla ilgi göstermesini sağlıyor. Tersi oyuncaklar ilk başta ilgi çekici gibi gelseler de dönemleri çabuk bitiyor. Oysa çocuğun keşfetmeye bozmaya yeniden inşa etmeye ihtiyacı var ve genel olarak ahşap oyuncaklar bu ihtiyacı karşılıyor bence.
Uzun zamandır yazmak istediğim bu konuda neler var diye bakarken bir de şu maddeyi gördüm ki kendi düşüncelerime ekleyerek yazıyı öyle bitirmek istedim: Ahşap oyuncağın ham maddesi ağaç olduğundan çocuk ağaç ve doğa ile bir bağ kurar (refiyeteyze.com).
Siz kendi çocuklarınızın oyuncaklarına baktığınızda ağırlıklı neler var?
Not: Fotoğraftaki set : www.tamamanne.com.tr den aldığımız ev eşyaları